Η εξαγωγή δοντιού σήμερα γίνεται μόνο όταν έχει αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο θεραπείας και παραμονής του δοντιού στη στοματική κοιλότητα.
Η εξαγωγή γίνεται με τη χρησιμοποίηση μοχλών και ειδικών εργαλείων που λέγονται οδοντάγρες ή ριζάγρες και κυρίως απαιτεί σωστή τεχνική και λιγότερο δύναμη. Η εκγόμφωση του δοντιού πραγματοποιείται με προσεχτικές κινήσεις, ακριβείς και συγκεκριμένους χειρισμούς και όχι με βίαιο και απότομο τρόπο.
Ο ιατρός πρέπει αρχικά να μετακινήσει ελαφρώς το δόντι από τη σταθερή του θέση και να σπάσει τις ίνες που το συνδέουν με το οστό της γνάθου. Εν συνεχεία το δόντι αποκτά βαθμιαία μια κινητικότητα και τέλος βγαίνει με μια κίνηση αργή και σταθερή από το φατνίο.
Επομένως, η εξαγωγή σήμερα δεν είναι μια βίαιη και τραυματική για τους βιολογικούς ιστούς εργασία αλλά μια χειρουργική, κατά το δυνατόν ατραυματική επέμβαση που σκοπό έχει την απομάκρυνση ενός παθολογικού αιτίου (π.χ. το χαλασμένο δοντι) από το στόμα.
Η όλη διαδικασία φυσικά πραγματοποιείται με αναισθησία και ο ασθενής δεν πονάει καθόλου, πράγμα που αποτελεί και πρωταρχική μέριμνα του ιατρού.