Η περιοδοντική νόσος (ή περιοδοντίτιδα ) έχει τα τελευταία χρόνια γίνει ευρέως γνωστή κυρίως εκ του τελικού σταδίου εξέλιξης τής, που είναι η απώλεια των δοντιών και δευτερευόντως λόγω των ενοχλητικών συμπτωμάτων που τη συνοδεύουν όπως η έντονη φλεγμονή των ούλων, η κακοσμία, η αποκάλυψη των ριζών των δοντιών και η κινητικότητα.
Η περιοδοντίτιδα είναι μια ασθένεια των ιστών που περιβάλλουν το δόντι και το στηρίζουν.
Τα συμπτώματα της περιοδοντίτιδας στα αρχικά στάδια είναι ίδια περίπου με της έντονης ουλίτιδας(σε αρκετά δόντια).
Άλλωστε η περιοδοντίδα θεωρείται εξέλιξη της γενικευμένης χρόνιας ουλίτιδας. Τα στοιχεία εκείνα που τη διαφοροποιούν στην αρχή είναι μόνο η ύπαρξη θυλάκου σε κάποιο δόντι ή απογύμνωση της ρίζας των δοντιών(κατεβαίνουν τα ούλα στην περιοχή του αυχένα των δοντιών ή ανεβαίνουν στην αντίστοιχη περίπτωση της άνω γνάθου).
Πώς αντιμετωπίζεται όμως η περιοδοντική νόσος, και μήπως δεν υπάρχει θεραπεία;
Η απάντηση είναι πως αν και πλήρης εξάλειψη της περιοδοντικής νόσου μάλλον όχι δεν υπάρχει, ωστόσο μπορούμε να κάνουμε πολλά για να περιορίσουμε δραστικά την ταχύτητα καταστροφής – απώλειας των περιοδοντικών ιστών.
Κι αυτό σημαίνει ότι αν για τα μεν αρχικά στάδια η επιβράδυνση της νόσου μπορεί να είναι ραγδαία για τα δε πιο προχωρημένα στάδια αν καταφέρνουμε με την περιοδοντική θεραπεία να διατηρούμε έστω δύο και πέντε χρόνια και γιατί όχι και περισσότερο δόντια που ήταν καταδικασμένα να εξαχθούν μάλλον αξίζει τον κόπο.
Οι οδοντίατροι πλέον καθιστούν σαφές ότι η περιοδοντίτιδα αντιμετωπίζεται με την ανάλογη συνεργασία όμως και του ασθενή. Αυτό σημαίνει ότι η περιοδοντική θεραπεία έχει επιτυχία όταν κι ο ασθενής ακολουθεί ταυτόχρονα και μετά από τη θεραπεία ένα σχολαστικό πρόγραμμα στοματικής υγιεινής από εδώ και στο εξής για ολόκληρη τη ζωή του.
Η απλή συντηρητική περιοδοντική θεραπεία γίνεται με ενέσεις σε όλα τα δόντια και αποτελεί ουσιαστικά ένα πιο βαθύ και πιο σχολαστικό καθαρισμό (αποτρύγωση) των δοντιών πού γίνεται όμως σε τρεις ή τέσσερεις συνεδρίες.